 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Я пазнаю ў вачох тваіх
Мой сьмех далёкай маладосьці,
Той сьмех яшчэ ў грудзёх ня сьціх.
Ты памятаеш? Там – на мосьце...
Мы там на Случчыне, калі
Вясны зьвіваліся каралі,
Лакцямi поручні гнялі
I ў рэчцы нераст назіралі.
Цьвіла няўрымсьлівая сінь,
Яна здавалася густою.
Там зіхацелі карасі
Сваёю срэбнаю лускою.
I мітусіліся ў вадзе.
I тая хваляў таямнiца
Аж праз гады да нас ідзе
I Случ з дзяцінствам нашым сьніцца.
I не забыцца як і мой і твой
На мосьце сьмех гайдаўся.
Была ад рыбiны нямой
У рабаціньні скрозь вада ўся.
Мы мелі свой утульны кут,
Хаванку хітрую між паляў.
Ня зналі злыдняў і пакут,
Нырца давалі супраць хваляў.
Плылі, плылі і даплылі...
А берагі цяпер ня тыя.
Дзе гоман роднае зямлі?
Дзе нашы звычаі сьвятыя?
I толькі сьмех яшчэ ня сьціх,
Ён на чужым, на іншым мосьце...
Я пазнаю ў вачох тваіх
Мой сьмех далёкай маладосьці.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
